Jakie są różnice pomiędzy płytą HDF, a płytą MDF

Płyty stolarskie to produkty drewnopochodne powstające z wiórów drzewnych i żywic, które w warunkach wysokiej temperatury i ciśnienia są prasowane. Wyróżnić można płyty stolarskie MDF i HDF, które różnią twardością i gęstością. Płyty MDF, czyli Medium Density Fiberboard to płyty o średniej gęstości, która wynosi od 650 do 850 kg/m3. Wyższe parametry osiągają płyty HDF, czyli High Density Fibreboard, które mogą być gęstsze nawet od litego drewna. Ze względu na wysoką twardość płyty HDF mogą być cieńsze od płyt MDF.

Zasadnicza różnica pomiędzy płytami HDF i MDF tkwi w stopniu rozdrobnienia materiału drzewnego oraz w zastosowanych zaprawach spajających. Poza tym stosuje się inne parametry temperatury i ciśnienia w czasie produkcji, co przekłada się na właściwości fizyczne obydwu rodzajów płyt.

Zastosowanie płyt MDF i HDF

Ponieważ płyty HDF są twardsze i gęstsze od MDF, to są także bardziej wytrzymałe na zniszczenia. Poza tym są bardziej odporne na wilgoć i wahania temperatur, dlatego jest to materiał wykorzystywany do produkcji blatów kuchennych. Płyty stolarskie używane są częściej od litego drewno do produkcji mebli i drzwi. Dla porównania płyta HDF osiąga gęstość wyższą niż 850 kg/m3, a dąb naturalny, który uznawany jest za najtwardszy gatunek drewna, w stanie suchym może mieć gęstość na poziomie maksymalnie 810 kg/m3.

Płyty meblowe są odporne na wypaczenia, nawet jeśli są cienkie. Można je łatwo obrabiać – profilować, ciąć, frezować i tłoczyć. Płyty o średniej gęstości można nawet wyginać. Płyty HDF i MDF stosowane są także do produkcji listew przypodłogowych, framug drzwi oraz ozdobnych paneli ściennych. O walorach estetycznych płyt decyduje wykończenie powierzchni – zwykle jest to laminat występujący w wielu wzorach i kolorach.